El Sutra del diamante ye un sutramajaiana curtiu del xéneru del Prajñāpāramitā (o perfeición de la sabiduría), que enseña la práutica de la desapegadura o l'astención del apegu mental y de la non-permanencia. El nome completu en sánscritu ye Vajracchedikā-prajñāpāramitā-sūtra.
Nel sieglu XX, l'arqueólogu y sinólogu Aurel Stein (1862-1943) afayó una copia del Sutra del diamante ente los manuscritos de Dunhuang (en China).[1]
La impresión taba fechada'l 11 de mayu de 868, polo que resultó ser el llibru impresu más antiguu que se conoz.[2]
↑ 1,01,1«Sacred texts: "Diamond Sutra"», testu completu, traducíu al inglés, publicáu'l 30 de payares de 2003 en BL.ik (el sitiu web de la British Library [Biblioteca Británica], en Londres). Consultáu'l 1 d'abril de 2010.